آیا سیاست خارجی طناب دار جو بایدن در انتخابات خواهد شد؟
تاریخ انتشار: ۱۹ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۱۷۰۰۴
به گزارش جماران، اندیشکده انگلیسی چاتم هاوس مستقر در لندن در گزارشی درباره تاثیر سیاست خارجی بر انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده نوشت:در سال 1992، جیمز کارویل، استراتژیست سیاسی بیل کلینتون، به طعنه به او گفت که اقتصاد نتیجه انتخابات را در این کشور تعیین می کند. امروز جو بایدن باید امیدوار باشد که این ادعا همچنان مصداق داشته باشد، زیرا اگر چنین باشد، مطمئناً او در انتخابات 2024 مجددا انتخاب خواهدشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
واقعیات بیانگر همه چیز است: بیکاری در پایین ترین حد خود قرار دارد، اقتصاد ایالات متحده حدود 3 درصد در هر سه ماهه رشد می کند، دستمزدها در حال افزایش است و بازار سهام روزهای اوج خود را پشت سر می گذارد. در همین حال، پیشبینی میشود که نرخهای بهره که بیش از دو سال است به بالاترین حد خود رسیده است، در نهایت کاهش یابد. از ده شرکت برتر جهان در حال حاضر، هشت شرکت فقط در ایالات متحده مستقر هستند. همانطور که یک کارشناس گفته است، اگر ایالات متحده در یک جنگ اقتصادی با بقیه جهان بود، "برنده" بود.
اما با وجود همه این توفیق ها در حوزه اقتصادی، بایدن همچنان در نظرسنجی ها از دونالد ترامپ عقب تر است. البته، تا نوامبر خیلی چیزها میتواند اتفاق بیفتد و اتفاق خواهد افتاد. بنابراین نظرسنجیهایی که اکنون انجام میشوند ممکن است راهنمای خوبی برای اینکه آمریکاییها چگونه در صورت انتخاب بین بایدن و ترامپ رای خواهند داد، درست نباشد.
اما اگر نظرسنجی های تاکنون انجام شده را نوعی راهنما بدانیم، باید گفت که تیم بایدن به وضوح کارهای زیادی برای انجام دادن دارد. نظرسنجی نوامبر 2023 ترامپ را در پنج ایالت از شش ایالت میدان نبرد (نوادا، جورجیا، میشیگان، آریزونا، پنسیلوانیا، هرچند نه ویسکانسین) پیشرو نشان داد، در حالی که نظرسنجی فوریه که توسط NBC News انجام شد نشان داد که محبوبیت بایدن به 37 درصد کاهش یافته است.
شاید جریان به نفع بایدن هم تغییر نکند. برخی از مسئولان نظر سنجی در حزب دموکرات می گویند که حمایت از جو بایدن، «در هر معیاری در مقایسه با سال 2020»، کاهش یافته است.
اما چرا بایدن علیرغم دستاوردهای اقتصادی محبوبیت خود را از دست می دهد؟ چندین دلیل نسبتا واضح وجود دارد، ساده ترین آنها را می توان به سن و ادعای مطرح شده درباره از دست دادن حافظه بایدن دانست. البته شخص بایدن این ادعا را قویا تکذیب می کند. ناکامی دولت وی در جلوگیری از جریان مهاجران غیرقانونی به ایالات متحده (تعداد ورودی از سال 2020 تقریباً دو برابر شده است) را می توان دلیل دوم دانست. آخرین که البته کم اهمیت ترین نیست، این واقعیت است که حتی اگر تمام شاخص های اقتصاد کلان در حال اوج هم باشند اما بسیاری از امریکایی های عادی از وضعیت اقتصادی موجود آسیب دیده اند . نظرسنجی اخیر سیبیاس نشان داد که 65 درصد از آمریکاییها اقتصاد دوران ترامپ را خوب به یاد میآورند، اما تنها 38 درصد آنها همان ارزیابی مثبت را از اقتصاد فعلی در دوران بایدن ارائه میکنند.
با این حال، این به هیچ وجه تمام داستان نیست. سیاست خارجی ممکن است در اینجا نقش داشته باشد. در حالی که ممکن است سیاست خارجی بایدن نمرات خوبی هم از سوی حامیان او در داخل کشور و هم از جانب متحدان آمریکا در خارج از کشور، به ویژه آنهایی که نگران بازگشت ترامپ به کاخ سفید هستند، دریافت کند اما همه چیز در این حوزه لزوما به نفع آقای رئیس جمهور نیست.
جنگ در اوکراین را در نظر بگیرید. درست است که اکثریت آمریکایی ها در کنار یکدیگر در مقابل روسیه قرار دارند اما انزواطلبی ترامپ نظر بخش هایی از رای دهندگان آمریکایی را جلب کرده که معتقدند کمک نظامی به اوکراین اشتباه است اگر قرار باشد این کمک منجر به طولانی شدن جنگی شود که همین حالا هم دورنمایی برای پایان آن وجود ندارد. جو بایدن در سال 2021 تصمیم جنجالی پایان دادن به جنگ همیشگی آمریکا در افغانستان را گرفت. آیا ترامپ هم می تواند تصمیم مشابهی درباره اوکراین در صورت انتخاب شدن بگیرد؟
در حالی که ممکن است خطرات احتمالی رها کردن اوکراین بیشتر باشد اما بسیاری از آمریکایی ها معتقدند که می توانند به شخصی رای دهند که قول داده به این جنگ های همیشگی و این بار در اوکراین از طریق مذاکره با پوتین پایان دهد.
چین باید یکی دیگر از دردسرها در حوزه سیاست خارجی برای بایدن باشد. بایدن و ترامپ هر دو موافق هستند که چین تنها قدرت در نظام بین الملل است که هم می خواهد و هم می تواند نظم جهانی به رهبری ایالات متحده را بر هم بزند. اما دولت بایدن باید بتواند از ایده تعامل با چین با ذکر دلایل آن دفاع کند. این رویکرد می تواند برای شرکتهای آمریکایی که در چین فعالیت میکنند یا آن دسته از نخبگان سیاسی که معتقدند می توانند راهی برای همزیستی مسالمت آمیز با یک قدرت جهانی دیگر پیدا کنند، جالب و جذاب باشد.
با این حال، در شرایط سخت سیاست آمریکا که 81 درصد از جمهوریخواهان، 59 درصد از مستقل ها و 56 درصد از دموکراتها، چین را تهدیدی حیاتی میدانند، سیاست تعامل بایدن با چین می تواند حمله به او از سوی جمهوری خواهان را به اتهام مماشات دولتش با پکن آسان تر کند.
منبع: جماران
کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی چین آمریکا انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی ایالات متحده آمریکایی ها سیاست خارجی جو بایدن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۱۷۰۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نسخه برزیلی برای خودروسازی ایران
خودروسازی ایران به دلایل مختلف، بهخصوص تحریم و محیط نهچندان امن کشور برای سرمایهگذاری بخش خصوصی (به ویژه در بخش خارجی)، از مسیر توسعه جهانی این صنعت دور شده و این در حالی است که تجربه کشورهای مختلف نشان میدهد بدون ارتباطات بینالمللی نمیتوان صنعتی مانند خودرو را توسعه داد.
به گزارش دنیای اقتصاد، یکی از این تجربهها به برزیل مربوط میشود، کشوری که از آن با نام اقتصادی نوظهور یاد میکنند و خودروسازی یکی از پنج صنعت اصلیاش به شمار میرود. برزیل پس از آزمونوخطاهای مختلف، از جمله ممنوعیت واردات و ایجاد دیوار تعرفه، حالا به کشوری تبدیل شده که از برندهای خودرویی مختلف دنیا میزبانی میکند و بازاری رقابتی را به خود میبیند؛ چیزی دقیقا عکس آنچه در صنعت و بازار خودروی ایران به چشم میآید.
گزارش اخیر مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی با عنوان «سیاستهای صنعتی در کشورهای منتخب و توصیههایی برای ایران» که در بخش نخست خود به تجربه برزیل پرداخته است، بهانهای شد تا در این گزارش به بخشی از فرازوفرودهای خودروسازی برزیل بپردازیم و به این پرسش پاسخ دهیم که چرا این کشور در مسیر توسعه خودروسازی قرار گرفت و ایران از این راه عقب افتاده است؟
طبق آنچه در گزارش مرکز پژوهشهای مجلس آمده، «خودروسازی یکی از ۵ بخش اصلی صنعت در برزیل به شمار میرود که دارای سهم معناداری از صادرات این کشور است. در سالهای گذشته صادرات خودرو و تجهیزات و ماشینآلات به بیش از ۱۰ میلیارد دلار رسیده که عدد بسیار قابلتوجهی است. برزیل با توجه به سیاستهای اقتصادی و صنعتی مختلف طی دهههای گذشته، آزمون و خطاهایی هم در بخش خودرو داشته است، از جمله اتخاذ سیاستهای جایگزینی واردات (برای تقویت ظرفیتهای تولید بومی در مقابل کالاهای خارجی)، تعرفهگذاری و همچنین آزادسازی. به عنوان مثال، در دورانی، تعرفه واردات خودرو به برزیل تا ۳۰درصد افزایش یافت. بااینحال، تعرفه گذاری نتوانست سبب رخ دادن پویایی مورد انتظار در خودروسازی برزیل شود.
در واقع حمایت دولت از صاحبان صنایع، بهخصوص خودروسازی، به واسطه ایجاد دیوار تعرفه، بازارهای داخلی را به صورت انحصاری در اختیار این شرکتها قرار داد و به دلیل عدم رقابتپذیری، شرکتهای مورد نظر، از جمله خودروسازان، از رقابت بینالمللی جا ماندند. به هرحال برای سالها، سیاستهای جایگزینی واردات، به عنوان یک رویکرد منسجم در سیاستگذاری صنعتی برزیل از جمله در صنعت خودرو دنبال شد.»
این سیاست در ایران نیز سالهاست دنبال میشود، با این تفاوت که اولا دیوار تعرفه واردات خودرو در کشور همچنان بلند است و ثانیا در خودروسازی ایران به دلایل مختلف، از جمله خلاء حضور برندهای خارجی مستقل (به جز چینیها)، رقابت خاصی بین عرضهکنندگان خودرو وجود ندارد. نبود رقابت که بیشتر ریشه در محدودیت واردات خودرو و عدم حضور خودروسازان خارجی غیرچینی در کشور دارد، سبب شده خودروسازان بزرگ ایران چندان انگیزه و رغبتی برای بهبود کیفیت و کاهش قیمت نداشته باشند. آنها سالهاست به دلیل دیوار بلند تعرفه، خیالشان بابت نبود رقیبی جدی در بازار داخل راحت است.
برزیلیها نیز در مقاطعی سیاستهای حمایتی گستردهای برای صنایع خود در نظر گرفتند و از جمله این صنایع، خودروسازی به عنوان صنعتی پیشران بود. به عنوان مثال، دولت برزیل سال ۱۹۵۶ واردات خودرو را ممنوع کرد و خودروسازان خارجی حاضر در این کشور را بر سر دوراهی گذاشت. آنها یا باید بازار برزیل را رها میکردند یا در مدت پنج سال برای تولید خودرو در این کشور سرمایهگذاری انجام میدادند. در این دوره انواع اعتبارهای یارانهای و نرخهای ارز ترجیحی در راستای جذابیت سرمایهگذاری به کار گرفته شد. دولت برزیل همچنین علاوه بر سرمایهگذاری دولتی، از سرمایه خارجی در راه توسعه صنعتی، بهخصوص خودروسازی استفاده کرد. نتیجه این سرمایهگذاری گسترده موجب رشد سریع یا «معجزه برزیل» در میانه دهه ۱۹۶۰ شد و خودروسازی نیز یکی از نمودها و البته ارکان این معجزه بود.
اینجا نیز تفاوتهایی بین ایران و برزیل به چشم میآید. علاوه بر اینکه سیاستگذار در ایران سیاست شفاف و منجر به رقابتی را در حوزه تعرفهگذاری دنبال نکرد، نتوانست یا نخواست محیطی امن و جذاب را برای سرمایهگذار خارجی فراهم کند. هر چند تحریم نقش بسیار مهمی در فراهم نشدن این فضا داشته و به نوبه خود اجازه حضور سرمایهگذاران خارجی را در خودروسازی ایران نداده، اما در دورانهای غیرتحریم نیز سیاستهای داخلی مانع جذب این سرمایهها شده است.
به عنوان مثال، در دوران برجام، رنوی فرانسه قصد داشت حضوری مستقل را در ایران تجربه کند و حتی به دنبال خرید کارخانه یا ساخت خط تولید مخصوص خود نیز بود، اما مجموعه کارشکنیها و چشمتنگیها و ترس از رقابت، اجازه نداد رنوی مستقل در خودروسازی ایران شکل بگیرد.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، اگر پروژه رنو در ایران به راه میافتاد و البته اگر تحریم نمیشدیم، ایران میتوانست مانند کشورهایی مانند برزیل، ترکیه و چین میزبان خودروسازان بزرگ دنیا باشد و در آن صورت، رقابتی واقعی در بازار خودروی کشور شکل میگرفت. نگاهی کلی به سیاستهای خودرویی در ایران و برزیل نشان میدهد در دوران فعلی خودروسازی برزیل توانسته با تکیه بر جذب سرمایهگذاریهای خارجی و میزبانی از خودروسازان مختلف دنیا، به جایگاه مناسبی در جهان دست پیدا کند. اما خودروسازی ایران به دلیل چالشهای بزرگی مانند تحریم و ضعف شدید سرمایهگذاری خارجی، جایگاه مناسبی در جهان خودرو ندارد. البته ایران از حیث تولید خودرو، جزو ۲۰ خودروساز برتر است، اما جایگاه صادراتی خاصی ندارد و این موضوع با عقبماندگی این صنعت از جهان خودرو در ارتباط است.
ضعف رقابت در بازار خودروی ایران یکی از دلایل عقبماندگی این صنعت به شمار میرود، موضوعی که با مرور ماجرای رنو مشخص شد علاوه بر تحریم، با سیاستهای داخلی نیز مرتبط است. این در حالی است که خودروسازی برزیل هم اکنون میزبان بسیاری از غولهای خودروسازی بینالمللی است و آنها طیف وسیعی از خودروها، از اتومبیلهای کوچک شهری گرفته تا کامیونهای غولپیکر، را تولید میکنند.
در سال ۲۰۲۱، برزیل با تولید سالانه بیش از ۲.۲ میلیون خودرو، هشتمین تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان بوده است. حضور پررنگ برندهای جهانی مانند بیامو، بیوایدی، چری، فیات، فورد، جیلی، جنرال موتورز، هوندا، هیوندای، جک موتورز، کیا، لندروور، لکسوس، لیفان، مرسدس بنز، میتسوبیشی، نیسان موتورز، رنو، استلانتیس، سوبارو، تویوتا، فولکس واگن و ولوو تراکس در کنار شرکتهای داخلی، حکایت از تنوع و پویایی در خودروسازی برزیل دارد.
این صنعت سال ۲۰۲۳-۲۰۲۲ را به عنوان سالی طلایی در صادرات به ثبت رساند. پیشبینی انجمن ملی تولیدکنندگان وسایل نقلیه، رشد ۲۲درصدی صادرات خودرو از برزیل بود، با اینحال برزیل توانست با صادرات ۴۸۰هزار دستگاه خودرو، به رشد ۲۷.۸درصدی برسد. برزیل در سال گذشته میلادی شاهد افزایش قابل توجه واردات خودرو نیز بود. واردات بخش خودروسازی برزیل در سال قبل ۶.۱میلیارد دلار بوده است. برزیل در مجموع بیش از ۲۷میلیارد دلار انواع خودرو و قطعات یدکی را در سال گذشته وارد کرده است. همچنین در سال ۲۰۲۳-۲۰۲۲ تولید خودرو در این کشور به حدود ۲.۳۸میلیون دستگاه رسید.
در مقام مقایسه، ایران چند ۱۰۰ هزار دستگاه کمتر از برزیل خودرو تولید میکند و صادرات چنان قابلذکری ندارد و علاوه بر اینها، درهای واردات نیز به عنوان عامل محرک رقابت، نیمهبسته است. برزیلیها هر چند در مقاطعی از سیاست وارداتزدایی و دیوار تعرفه استفاده کردهاند، اما در نهایت آنچه هماکنون در صنعت و بازار خودروی این کشور به چشم میآید، حضور گسترده برندهای خودرویی مختلف دنیاست که سبب تولید بالغ بر ۲.۳ میلیون دستگاهی، رقابت نزدیک و صادرات چند ۱۰۰هزار دستگاهی شده است.
در ایران، اما همچنان دیوار تعرفه بلند است، واردات در حاشیه قرار دارد و راه برای ورود سرمایهگذاران خارجی تقریبا بسته است. در این بین، مورد آخر با ماجرای تحریم ارتباط نزدیکی دارد و از همین رو به نظر میرسد تا این ابرچالش حل نشود، امکان میزبانی ایران از برندهای خودرویی مختلف وجود ندارد. البته با حل این ابرچالش به تنهایی نمیتوان الگوی برزیلی، ترکیهای یا چینی (میزبانی گسترده از سرمایهگذاران خارجی) را در صنعت و بازار خودروی ایران پیاده کرد و نیاز به یک بازنگری اساسی در سیاستهای داخلی، بهخصوص در حوزه ایجاد محیط امن سرمایهگذاری داخلی و خارجی، است.